La natürmortveya olarak da bilinir Bodegón, yüzyıllar boyunca en büyük sanatçıları büyüleyen sanat tarihinin önemli bir türüdür. Edouard Manet, Pablo Picasso veya Paul Cézanne gibi en ünlü isimler, ana özelliği cansız nesneleri temsil etmek, onlara derin anlamlar ve çeşitli sembolizmler vermek olan bu resim türünü araştırdılar.
Bu nesneler meyveler, çiçekler, hayvanlar, ev eşyaları ve diğer günlük eşyaları içerebilir. Eski Mısır ve Roma kültürlerindeki kökeninden Barok sanattaki en parlak dönemine ve ardından modern sanattaki evrimine kadar natürmort, sanatçıların gündelik gerçekliği temsil etme ve onu sembolik anlamlarla aşma konusundaki ustalığının bir kanıtı olmaya devam ediyor.
Natürmortun kökeni ve tarihsel gelişimi
Cansız nesnelerin temsili insanlık tarihi kadar eskidir. içinde Antik yunanistan, tapınaklarda ve seramik gibi nesnelerde natürmortla süslenmiş natürmort resimleri zaten yapılıyordu. Ancak bu türün yükselişi çok daha sonra, başka zaman ve yerlerde gerçekleşti.
Antik Sanat
In Antik Mısırİlk natürmort tasvirleri M.Ö. 15. yüzyıla kadar uzanıyor. Mezarlar, ölümden sonraki yaşam için yararlı yiyecek sahneleri ve nesneleri gösteren resimlerle süslenmişti. O döneme ait en ünlü natürmort, Menna'nın mezarıDuvarları meyve, sebze ve balık ürünleri gibi yiyeceklerin detaylı tasvirleriyle süslenmişti.
Romalıların natürmortlara da özel bir ilgileri vardı ve Pompeii buna şahittir. Evlerin duvarlarında yiyecekleri ve günlük nesneleri temsil eden mozaikler ve resimler bulunmuştur. Bu bağlamda mozaik olarak bilinen Xeniaev sahiplerinin misafirlere sunduğu ikramların taklit edilmesi. Ayrıca, Asarôtos oikos veya "süpürülmemiş ev", yüksek düzeyde sanatsal gelişmişlik gösteren trompe-l'oeil mozaiklerinde yiyecek kalıntılarını tasvir ediyor.
Ortaçağ
Orta Çağ boyunca dini elyazmalarında sembolizm natürmorta hakim oldu. Burada natürmortlar, İncil'deki sahneleri süslemeye ve çiçek, meyve ve sembolik unsurları kullanarak dini kavramları vurgulamaya hizmet ediyordu. En popüler örneklerden biri, Clevesli Catherine'in Saatleri Kitabı, madeni paralar, çiçekler ve diğer nesnelerle süslenmiştir.
Rönesans
El Rönesans Doğa bilgisinin ve bilimsel gelişimin natürmortun yeniden canlanmasına yol açtığı bir dönemdi. O dönemde dünyanın farklı yerlerinden çiçek ve bitkilerin yer aldığı tabloları görmek yaygındı. Sanatçılar gibi Jan Bruegel Günlük hayata ve nesnelere dair detaylı resimler yaptılar. Bu dönemde resim VanitasKafatasları ve kum saati gibi unsurların yaşamın geçiciliğini ve gösterişini simgelediği yer.
Barok ve Hollanda Altın Çağı
17. yüzyılda, Hollanda Altın Çağı ve barok resim natürmortun önemini artırdı. Sanatçılar, toplumun zenginliğini ve gücünü gösteren porselen, şarap ve egzotik meyveler gibi lüks nesneleri tasvir etmede uzmanlaştı. Aynı zamanda dini ve ahlaki sembolleri de bünyelerine katarak vanitas resimlerinin ortaya çıkmasına neden oldular. Willem Kalf, Georg Flegel y Pieter Claesz Bu dönemde natürmortun en önde gelen temsilcilerinden bazılarıydı.
Bu tür aynı zamanda Hollanda ve İspanya gibi diğer bölgelerde de benimsendi. Juan Sánchez Cotán'ın natürmortları y Francisco de Zurbaran Flamenko coşkusunun aksine, türün daha sade ve basitleştirilmiş yorumlarının örnekleridirler.
18. ve 19. yüzyıllar: yükseliş ve eleştiri
18. yüzyılda natürmort sanat alanında önemini kaybetmeye başladı. cinsiyet hiyerarşisi Natürmortların tarihi resim, portre veya manzara gibi diğer konuların altında olduğunu düşünen André Félibien gibi teorisyenler tarafından tanımlanmıştır. Ancak sanatçılar sever Jean Simeon Chardin Ev eşyaları ve gündelik eşyaları şaşırtıcı bir gerçekçilikle tasvir ettikleri “The Line” gibi başyapıtlarla bu türü canlı tuttular.
19. yüzyılın sonlarında, izlenimcilik y el Postempresyonizm Yeni kromatik ve ışıklandırma teknikleri için bir deney alanı olarak natürmortu yeniden keşfettiler. Manet, Cézanne ve Van Gogh meyveleri ve çiçekleri temsil etmekte, onlara parlak renkler ve gevşek fırça darbeleri vermekte ustaydılar. Özellikle Cézanne, geleneksel perspektif kurallarını dönüştürerek katılığı ortadan kaldırdı ve Kübizm'in öncüsü olan bir üslup yarattı.
Modern ve Çağdaş Sanatta Natürmort
Birlikte XX yüzyıl Sanatsal avangard ve onlarla birlikte natürmorta yeni yaklaşımlar geldi. Natürmort temsilinin yeni biçimlerini ilk keşfedenler kübistler. Sanatçılar gibi Pablo Picasso y Georges Braque Şekiller ve geometri arasındaki ilişkileri incelemek için cansız nesneleri kullandılar. Kübizm, nesnelerin ayrıştırılmasına ve çoklu perspektiflerden temsil edilmesine olanak tanıdı ve bu da resimde mekanı anlamanın yeni bir yolunun ortaya çıkmasına neden oldu.
Daha sonra, Pop art Natürmort'un kitle kültürünün ve tüketiciliğin bir kanıtı olduğunu iddia etti. Sanatçılar gibi Andy Warhol y Roy Lichtenstein natürmortları ünlü tüketim ürünleri görselleriyle yeniden yorumladı Campbell'ın çorba kutuları veya Coca-Cola şişeleri. Bu yeni natürmort vizyonu, günlük tüketim nesnelerine odaklandı ve çağdaş toplumun bir eleştirisi olarak hizmet etti.
Natürmortta Semboloji
Natürmort yalnızca nesnelerin görsel bir temsili değildir, aynı zamanda semboloji. Sanatçıların seçtiği öğeler genellikle derin yorumlara sahiptir:
- Meyve: Birçok kültürde meyveler bereketi simgelese de çürük veya olgun meyveler hayatın geçiciliğini temsil eder.
- Çiçekler: Çiçekler türüne göre anlam bakımından farklılık gösterebilir. Örneğin güller sevgiyle ilişkilendirilirken, zambaklar saflığı simgelemektedir.
- Saatler veya kafatasları: Bunlar resimlerinde ortak olan unsurlardır. Vanitas ölümün kaçınılmazlığını ve zamanın geçişini simgeliyorlar.
- Bardak ve sürahiler: Çoğu durumda şarap veya su hayata veya ruha işaret edebilir.
Kısacası natürmort türü, basit bir teknik alıştırmadan veya nesnelerin temsilinden çok daha fazlasıdır. Tarih boyunca dini, ahlaki veya felsefi mesajların iletilmesinde bir araç olarak işlev görmüş, aynı zamanda her dönemin estetik eğilimlerine de uyum sağlamıştır.